سنجش کیفیت دسترسی به فضاهای باز شهری به هنگام بحران های طبیعی

مدیریت بحران در بر گیرنده عملیات و اقدامات پیوسته پویا بوده و بر اساس فرایند کلاسیک مدیریت که شامل برنامه ریزی،سازماندهی،تشکیلات رهبری و کنترل است،استوار میشود . هدف از این مقاله بررسی اینکه در هنگام حوادث غیر مترقبه به فضاهای باز شهری چگونه میتوان دسترسی آسان و ایمنی داشت تا تلافات و خسارات را به حداقل برساند. فضاهای باز می توانند در مواقع اضطراری به عنوان یک منطقه در دسترس با امکان فرار و استقرار و پناه گرفتن در آن مطرح باشند. بدین ترتیب طراحی مناسب فضاهای باز داخل بافت های شهری یکی از مهم ترین حربه ها جهت مقابله با خطر محسوب می گردد. تاریخ حوادث رخ داده در ایران حاکی از بلا خیز بودن این کشور دارد . بررسی تجارب بدست آمده از این حوادث کمک شایانی در جهت شیوه های مقابله با حوادث و مدیریت خواهدداشت فضاهای باز شهری لزوما جهت امداد رسانی در شرایط زلزله طراحی نمی شوند بلکه فضاهای چند منظوره ای می باشند که در شرایط عادی جامعه نیز قابل استفاده می باشند. از جمله این فضاها پارک ها وبوستان های شهری می باشند که در مقیاس های مختلف از نظر اندازه و عملکرد ساخته می شوند. بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که وجود فضاهای باز شهرها و قابل استفاده بودن این فضاها در هنگام وقوع زلزله و اعم از دسترسی آسان، دوری از کاربری های خطرزا، قابلیت های عملکردی بالا، نقش مهمی در کاهش آسیب ها و تلفات ناشی از حوادث غیر مترقبه دارد.