آب انبار، یک سازه کارآمد برای تامین آب شرب در جنوب ایران

جمع آوری آب باران یک روش و گزینه ای جذاب در مناطقی است که با کمبود آب و به علت دوری از منابع آب و همچنین به علت عدم وجود آب های زیرزمینی و قابل استفاده، مواجه هستند. ایران جزو یکی از مناطق خشک و نیمه خشک دنیاست که از زمان های بسیار قدیم، مردمان آن به خصوص در قسمت های جنوبی که از کمبود آب بیشتری رنج می برند، شیوه های کارآمدی را برای فایق آمدن این مشکل بزرگ پیدا کرده اند. ساخت و توسعه آب انبار و قنات، جمع آوری آب باران و زراعت سیلابی تنها برخی از این روش ها می باشد. در جنوب ایران و منطقه لارستان از یک روش ویژه و کارآمد برای تامین آب به منظور هدف های مختلف مثل نوشیدن، استفاده عادی، و آبیاری نخیلات استفاده می شود. در این منطقه مردم از سال های پیش با بنای آب انبار بر شوری منابع آب های زیرزمینی و کمبود آب فایق آمده اند. آب انبار یک مخزن پوشیده و عایق بندی شده برای تهیه و استفاده از آب شرب می باشد. قسمت های اصلی یک آب انبار شامل مخزن، سقف، دریجه ها، کانال آبگیر، بادگیرها، حوضچه رسوبگیر و مکان های برداشت آب می باشد. دو نوع آب انبار در منطقه لارستان وجود دارد، آب آنبارهای مدور و با سقف گنبدی و آب آنبارهای مستطیلی شکل که قدمت آن به قبل ظهور اسلام برمی گردد. ساخت و ساز آب انبار در منطقه لارستان جزو باورهای مذبی و دینی به حساب می آید و یکی از بهترین سازه ها برای مقابله با کمبود آب و شوری منابع آب زیرزمینی می باشد.