نمادشناسی در هنر اسلامی

مفاهیم رمز گونه و نشانه های نمادین همواره در هنر ایران برای بیان اندیشه و عقاید آیینی و دینی و مذهبی به کار می رفته اند. نماد؛ بیان غیر مستقیم و تجریدی در بیان مفاهیم است که یکی از عرصه های جلوه گری این بیان هنر است که بسته به مفهوم و اندیشه مورد نظر از بیانه ای نمادین مختلفی بهره می گیرد. گرایش به کاربرد نماد، نشانه و رمز همواره با نوع بشر همراه بوده است. هنر؛ تجلی ابعاد و ساحت غیر مادی انسان در عالم طبیعت است که گاهی در خدمت اندیشه متعالی انسان ها و گاهی در خدمت غرایز او قرار می گیرد. هنر اسلامی؛ آن هنری است که تجلی معنویت و تعهد انسان باشد و در خدمت تعالی اندیشه و عمل انسان قرار گرفته باشد. این پژوهش معنای نمادین و رمزگونه هنراسلامی و چرایی لزوم وجود چنین لسانی را برای این هنر مورد بررسی قرار می دهد. سپس به بررسی نماد در هنر اسلامی، هنر ایران، هنر بومی و ارتباط آن با هنر کشورهای دیگر می پردازد. روش مورد استفاده تفسیری تاریخی بوده که متکی بر بررسی متون، اسناد و مقالات این حوزه می باشد