بررسی محتوای تام فلاونویدیی عصاره هیدروالکلی گیاه Glycyrrhiza glabra L. رویشی در غرب ایران

گیاه شیرین بیان با نام علمی Glycyrrhiza glabra L. و نام انگلیسی Licorice گیاهی علفی و از مهمترین گیاهان دارویی متعلق به تیره اصلی بقولات و تیره پروانه واران و از راسته گل سرخیان می باشد، تاکنون بیش از 300 فلاونویید از شیرین بیان استخراج شده است. ریشه شیرین بیان شامل ترکیبات متعددی نظیر قند، فلاونویید، اسید آمینه، نشاسته، صمغ، اسانس های روغنی و ساپونین می باشد مهمترین ساپونین آن اسید گلیسیریزیک می باشد که شیرینی آن تا 30 تا 50 برابر و در برخی موارد تا 100 برابر ساکارز گزارش شده است از این رو، با توجه به اهمیت دارویی این گیاه ارزشمند، هدف از این مطالعه بررسی محتوای فلاونوییدی عصاره اولتراسونیکی آن می باشد. تاکنون ترکیبات زیادی از ریشه گیاه Glycyrrhiza glabra L. جداسازی شده است که این ترکیبات شامل ساپونین های تری ترپن، فلاونویید، پلی ساکاریدها، پکتین ها، قندهای ساده، آمینو اسیدها، نمک های معدنی، آسپاراجین ها، مواد تلخ، چربی، هورمون استروژن زنانه، مواد تلخ مزه، موسیلاژ (ریزوم)، پروتیین، رزین، نشاسته ( 30 %)، استرول ها، روغن های فرار، تانن، گلیکوزیدها و مواد مختلف دیگر می باشد .گلیسیرریزین، یک ترکیب تری ترپنوییدی است که عامل طعم شیرین در ریشه شیرین بیان به شمار می رود. این ترکیب به صورت مخلوطی از نمک های پتاسیم، کلسیم و منیزیم اسید گلیسیریزیک و در محدوده 2 تا 25 درصد یافت می شود. هدف از این مطالعه بررسی محتوای تام فلاونوییدی عصاره هیدروالکلی گیاه Glycyrrhiza glabra L جمع آوری شده از الموت قزوین می باشد. محتوای تام فلاونوییدی به روش al et Zhishen و با استفاده از روش اسپکتروفوتومتری بررسی شد بر این اساس محتوای فلاونوییدی عصاره هیدروالکلی0/007±97/81 میلی گرم catechin هم ارز (CE) بر گرم عصاره به دست آمد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که عصاره گیاه شیرین بیان دارای محتوای تام فلاونوییدی نسبتا خوبی می باشد که مستلزم تحقیقات بیشتر و جامع تری می باشد.