سیر تحولات باغ وحش در ایران با تاکید بر اهمیت استفاده از الگوهای معیار جهانی

باغ وحش، به محل نگهداری حیوانات وحشی و اهلی گفته میشود که در جهان به عنوان زیستگاه مصنوعی ساخت بشر شناخته میشود. در گذشته مهمترین هدف از تاسیس باغ وحش، ایجاد زمینه سرگرمی و تفریح پادشاهان و امیران بود. بدین معنی که پادشاهان کشورهایی چون یونان، ایران و کشورهای اسلامی، برای گذران اوقات فراغت و نیز به رخ کشیدن شکوه دربار خود، اقدام به گردآوری و نگهداری حیواناتی نظیر شیر، ببر و فیل میکردند. اما با گذشت زمان و در طی سفرهای برون مرزی و اروپایی برخی از پادشاهان ایرانی، آشنایی با سبک و نوع باغ وحش های دیگر کشورهای اروپایی، آنان را به ساخت باغ وحش با سبک جدید ترغیب نمود. امروزه انسان شهرنشین به دلیل دوری از طبیعت، زندگی ملال آوری پیدا کرده است. به علاوه، دوری از طبیعت سلامت روانی جامعه را نیز به مخاطره انداخته است. در این میان، باغ وحش ها تنها مراکزی هستند که به این امر مهم پرداختهاند و توانستهاند در زندگی شهری، بار دیگر حیوانات را در کنار انسان قرار دهند. حال این سوال مطرح است که چرا ایران با آن پیشینه دیرینه درخشان در به کار گیری حیوانات، از داشتن حداقل یک باغحش در شرایط استاندارد بازمانده است و به چه علت درعرصه بین المللی، علیرغم وجود گونه های منحصر به فرد جانوری در تنوع زیست محیطی و حیات وحش موجود، جایگاه خود را از دست داده است ! به نظر میرسد طراحی یک باغ وحش با استانداردهای بین المللی و در مکانی با موقعیت ( آب و هوایی، جمعیتی و گردشگرپذیری ) مناسب، میتواند در بهبود این شرایط موثر باشد. این پژوهش سعی دارد ضمن تحلیل عوامل تاثیرگذار بر این امر و یافتن پاسخی بر این سوال، به بررسی تحولات باغوحش در ایران بپردازد.