بررسی شاخص های تاثیرگذار مسکن بر کیفیت زندگی؛ مطالعه محله آخوند واقع در منطقه 1 شهر قزوین

مفهوم مسکن علاوه بر مکان فیزیکی، کل محیط مسکونی که شامل تمامی خدمات و تسهیلات ضروری مورد نیاز برای به زیستن خانواده، آموزش و بهداشت سایر پارامترهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی افراد است را در بر می گیرد؛ به عبارت دیگر مسکن چیزی بیش از یک سرپناه صرفا فیزیکی است و تمامی خدمات و تسهیلات عمومی لازم برای به زیستن انسان را شامل می شود. اما آنچه که امروزه تحت عنوان مسکن شاهد اجرای آن در سطح کشور می باشیم صرفا به جنبه کالبدی مسکن تاکید دارد و هدف اصلی ان اسکان اقشار جامعه هست. این رویکرد عنصر سازنده و عامل پویایی شهر یعنی انسان را نادیده می گیرد و فقط تلاش در جهت اسکان آن دارد. بنابراین در این پژوهش با فرض اینکه در ساخت مجموعه پروژه های مسکن به شاخص های کیفی مسکن توجه کافی نشده است و به روش توصیفی تحلیلی با بهره مندی از مطالعات اسنادی و مشاهده مستقیم، بر ضرورت توجه به کیفیات فضایی و کالبدی به عوامل اصلی ایجاد و دوام سکونتگاه های انسانی مطلوب پرداخته شده است در ادامه پژوهش با بررسی نمونه ای از پروژه های مسکن در قزوین، محله آخوند مشخص می شود عدم توجه به این کیفیات، سبب تشدید بحران هویت در شهرسازی و معماری کشور شده و نیز ابعاد فرهنگی و اجتماعی جبران ناپذیری را در سال های اتی به همراه خواهد داشت.