بررسی تاثیر خشکسالی بر روند مهاجرت روستاییان (مطالعه موردی: شهرستان چابهار)

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر خشکسالی بر روند مهاجرت روستاییان ( مطالعه موردی: شهرستان چابهار) انجام پذیرفت. عوامل مختلفی در تغییرات جمعیتی سکونتگاه های انسانی اثرگذار هستند. یکی از عواملی که در نتیجه نوسانات آب و هوایی ایجاد می شود و زمینه ناپایداری جمعیتی در سکونتگاه ها را فراهم می سازد، پدیده خشکسالی است. سیستان و بلوچستان و شهرستان های آن دوره طولانی خشکسالی را طی کرده است. به دنبال ادامه این روند، بسیاری از روستاییان که معیشت و کشاورزی آنان با تهدیدات جدی رووبرو بوده، مهاجرت به شهر و سکونت در مناطق حاشیه ای شهر چابهار را برگزیده اند. این امر از یک سو سبب شده است روستاها با تخلیه جمعیتی مواجه شوند و از دیگر سو، جمعیتی بیش از توان و امکانات در شهر و در سکونتگاه های غیررسمی ساکن شوند و بدین ترتیب هم روستا و هم شهر، با مشکلات متعددی روبرو باشند. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز تحقیق، بر اساس مطالعات اسنادی و میدانی جمع آوری شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که بخش عمده ای از روستاییان ساکن در سکونتگاه های غیررسمی شهر چابهار به دلیل عوامل اقتصادی از جمله از بین رفتن فضای کسب و کار، ناشی از دوره خشکسالی طولانی به شهر مهاجرت نموده اند.