مدل تعارض کار- خانواده و کیفیت روابط کارمند- سازمان: استراتژی های توسعه منابع انسانی

در این مقاله به تبیین مدل جدیدی از رابطه مداخلات توسعه منابع سازمانی و کیفیت رابطه کارمند- سازمان پرداخته شده است. در این مدل تعارضات کار- خانواده به عنوان متغیر میانجی در نظر گرفته شده اند. این تعارضات شامل تعارض مبتنی بر زمان، تعارض مبتنی بر فشار و تعارض مبتنی بر رفتار هستند. سیاست ها و راهکارهایی به عنوان مداخلات توسعه منابع انسانی برای کاهش تعارض کار- خانواده توصیه شده اند. در تبیین مدل بیان شده است که در تعادل کار- خانواده، اثربخشی و رضایت فرد در نقش های کاری و خانوادگیش با اولویت های زندگی او سازگاری دارد و چون این تعادل را از حمایت های سازمانی ادراک کرده است، وفاداری، رضایت و تعهد او نسبت به سازمان افزایش یافته و روابط کارمند- سازمان بهینه می گردد. در این میان باید نوع شخصیت افراد و ترجیحات فردی آن ها در ادغام یا عدم ادغام کار- خانواده و نوع سیاست های توسعه منابع انسانی در نظر گرفته شود. ترجیحات فردی در این مدل، در رابطه مداخلات توسعه منابع انسانی و تعارض کار- خانواده، نقش متغیر تعدیل گر را دارد.