بهینه سازی مصرف انرژی در شبکه حسگر بی سیم با منطق فازی در پروتکل LEACH

یک شبکه حسگر بی سیم، شامل مجموعه ای از گره های حسگر می باشد که بصورت بی سیم با همدیگر در ارتباط می باشند و با همکاری همدیگر داده های حس شده از محیط را نهایتا به ایستگاه پایه هدایت می نمایند. این شبکه ها، محدویت های زیادی از جمله توان مصرفی، پهنای باند، قدرت پردازشی، قدرت محاسباتی و حافظه دارند. پروتکل LEACH یک الگوریتم مسیریابی مبتنی بر خوشه بندی است که برای جمع آوری و ارسال اطلاعات به ایستگاه مبنا طراحی شده است. افزایش طول عمر شبکه، کاهش انرژی مصرفی و استفاده از تجمیع اطلاعات برای کاهش تعداد پیغام های ارسال شده از جمله اهداف این الگوریتم می باشند. در این مقاله، در مرحله تنظیم خوشه بندی پروتکل LEACH، ایستگاه مرکزی احتمال سرخوشه شدن هر گره را با استفاده از چهار پارامتر فازی ورودی شامل انرژی، چگالی، مرکزیت و فاصله تا ایستگاه پایه و یک پارامتر فازی خروجی احتمال سرخوشه شدن را محاسبه و اولویت بندی می کند. اگر دو گره اولویت یکسانی داشته باشند گره ای که انرژی بیشتری دارد را در اولویت بالاتری قرار می دهد. سپس در هر دوره تعدادی گره که دارای اولویت بالاتری هستند بعنوان سرخوشه انتخاب می شوند. از طرفی اگر دو سرخوشه انتخابی در کنار هم باشند گره ای انتخاب می شودکه اولویت بیشتر دارد. این پروتکل ابداعی با پروتکل LEACH مقایسه و مشخص شد که طول عمر شبکه حدود 4درصد بهینه شده است.