بررسی رابطه عملکرد خانواده، کفایت اجتماعی وشادکامی در کاهش آسیبهای اجتماعی سنین نوجوانی دردانش آموزان پسر دبیرستانی شهرستان ری

زمینه وهدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه عملکرد خانواده، کفایت اجتماعی وشادکامی در کاهش آسیبهای اجتماعی سنین نوجوانی دانش آموزان پسر دبیرستانی شهرستان ری انجام شده است.روش مطالعه: نوع پژوهش کاربردی، همبستگی وجامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پسر دبیرستانی شهرستان ری در سال تحصیلی97-1396بودند. حجم نمونه 250 نفر بود، که به روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان دبیرستانهای دوره دوم متوسطه شهرستان ری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های عملکرد خانواده،کفایت اجتماعی ، شادکامی آکسفوردو آسیبهای اجتماعی نوجوانی استفاده شد. داده های خام گردآوری شده از طریق روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی تجزیه و تحلیل شده است. . برای تحلیل های استنباطی از رگرسیون چند متغیره استفاده شده است.یافته ها:. یافته ها ی این تحقیق نشان داد که متغیرآسیبهای اجتماعی 8.2% عملکرد خانواده8% از کفایت اجتماعی و 7% از متغیر شادکامی را پیش بینی می کند.نتیجه گیری : نوجوانانی که عملکرد خانوادگی بهتری دارند کفایت اجتماعی وشادکامی بالاتر داشته وبه تبع آن افرادی که شادکامترند، توانایی های خود را به صورت مثبت ارزیابی و در نتیجه به تبادل انرژی مثبت با محیط و اطرافیان پرداخته و رابطه خود را با آن ها بهبود می بخشند و اینکه افراد شادکام، دارای ویژگی های شناختی خاصی هستند که از طریق آن ها اطلاعات محیط خود را به نحوی پردازش می کنند که موجب تقویت خوش بینی و خوشحالی می شود، که موجب می شود در میزان کیفیت زندگی خود بهبود قابل ملاحظه ای داشته باشند، و نسبت به محیط خود دید مثبتی داشته باشد و حتی در فعالیت های اجتماعی موفقیت زیادی کسب نماید درنتیجه باعث کفایت اجتماعی بیشتر می گرددو سبب کاهش آسیبهای اجتماعی در میان نوجوانان خواهد شد.