تحلیل قیاسی کارکرد حیاط مرکزی در الگوی معماری خانه های بومی در دو اقلیم گرم و مرطوب (بوشهر) و گرم و نیمه مرطوب (دزفول)

الگوی ساخت حیاط مرکزی در خانه های ایرانی الگویی بسیار کهن بوده و یکی از عناصر سازماندهی فضا در خانه های سنتی ایران به شمار می رود، به صورتیکه سایر فضاهای مسکونی در اطراف این حیاط شکل می گرفته اند و دارای کاربرد فرهنگی و اقلیمی بوده است. در واقع حیاط مرکزی پاسخگوی مشکلات اقلیمی هر منطقه بوده که ضمن توجه به نیازهای زیبا شناختی، درهماهنگی با شرایط اقلیمی بستر خود شکل گرفته است.ا مروزه این الگو جایگاه خود را از دست داده است، بنابراین بازشناسی این عنصر با اهمیت ،امری ضروروی است. در این میان خانه های بومی شهر دزفول و بوشهر نیز از این الگوی کهن بهره برده اند.در این مقاله به تحلیل و بررسی خانه های این دو شهر به منظور شناخت هر چه بیشتر حیاط و عوامل تاثیر گذار بر این عنصر اقلیمی پرداخته شده است. به این منظور از روش توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده و با استفاده ازمطالعات کتابخانه ای، استفاده از مدارک و گزارش ها و بررسی و تحلیل نقشه های موجود در این خانه ها اطلاعات لازم گردآوری شده است