مطالعه تطبیقی نظریات پایداری اجتماعی در محله های مسکونی

یکی از بحث های عمده بنیادی در سطح جهان توسعه پایدار می باشد، پایداری در پی ایجاد تعادل در سه مولفه اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی حاصل می گردد که در این میان پایداری اجتماعی کمتر در مباحث عمومی نسبت به پایداری اقتصادی و محیطی مورد توجه قرار گرفته است. برای دستیابی به توسعه پایدار شهری، توجه به مسکن پایدار از عوامل بسیار مهم می باشد، مسکن پایدار طیف گسترده ای از فرصت ها را برای توسعه اقتصادی و محیطی، کیفیت زندگی و عدالت اجتماعی ارایه می نماید، در عین حال مشکلات مرتبط با رشد جمعیت، شهرگرایی، حاشیه نشینی، فقر، تغییر اقلیم، عدم دسترسی به انرژی تجدیدپذیر و مشکلات اقتصادی را تقلیل می دهد. به نظر میرسد در شهر تهران با توجه به ساخت و سازهای اخیر و در موارد بسیاری عدم نظارت مستمر، جریان جدید توسعه به سوی ناپایداری میل میکند و چارچوبی برای ساخت جوامع مسکونی که از نظر اجتماعی پایدار و موفق باشند کمتر مورد توجه قرار گرفته شده است. در این پژوهش سعی می شود تا پایداری اجتماعی در یکی از فضاهای مهم معماری یعنی مسکن بررسی گردد. بنابراین در پی پاسخگویی به سوالاتی نظیر اینکه؛ هدف از پایداری اجتماعی چیست از نظر پایداری اجتماعی مسکن پایدار چه نوع مسکنی است از دیدگاه صاحب نظران و همچنین شاخص های مسکن مبتنی بر رویکرد پایداری اجتماعی بررسی گردیده است. روند تحقیق به این صورت می باشد که برای درک بیشتر موضوع مورد چالش، از طریق مطالعات کتابخانه ای، مبانی نظری در رابطه با مفاهیمی چون پایداری اجتماعی و مسکن بیان می گردد، با توجه به اطلاعات استخراج شده به بررسی نظریه های ارایه شده در زمینه پایداری مسکن در محله پایدار پرداخته شده است. لذا هدف از پایداری اجتماعی برای جوامع آینده کشف راه حل های عملی برای طراحی است که پیشرفت و بهبود در زندگی کار و افراد کمک نماید