لزوم استفاده از رویکرد توسعه سنتی محلات( TND )در توسعه شهری تهران

شهر تهران با 473 محله بیشترین محله را در بین تمام شهرهای ایران داراست. ازاینرو مدیریت و توسعه محلات را در این شهر میتواند دگرگون کند. متاسفانه روند حرکت ساختوسازها و نگاه به توسعه شهری در کشور ماخصوصا در شهر تهران به زبان ساده و خوشبینانه دستاوردهای ده ههای 08 و 08 میلادی در اروپا و آمریکا است. با حرکت به سمت استفاده از قوانین و یافته های توسعه سنتی محلات((TND میتوانیم محلات موجود را بازآفرینی کنیم و تمام خصوصیات مثبتی که در یک شهر نیاز محلات را تامین میکند به دست آوریم. این رویکرد تلاش دارد با تقویت و بهبود فضای کالبدی محله، تعاملات اجتماعی را افزایش داده و از این مسیر به بهبود حس تعلق به مکان، خوداتکایی اقتصادی و ارتقاء سرمایه اجتماعی نایل گردد. اصولی که مورداستفاده قرار میگیرند شامل توسعه فشرده،کاربری های مختلط، مساکن متنوع، خیابانهای باریک و به هم پیوسته، پیاده محوری و حملونقل متنوع میباشند.تهران به عنوان پایتختی با بیشترین جمعیت در کشور و با توجه به رشد روزافزون جمعیت نیاز بسیاری به رویکردهای بازآفرینی شهری دارد که دراینبین با توجه به گوناگونی و فراوانی محلات برای دستیابی به توسعه شهری یکی از بهترین گزینه ها TND است. فعالیتهای مناسب ولی بسیار کوچک نسبت به وسعت و نیاز تهران در چند سال اخیر صورت گرفته است ولی بدون شک باید این موضوع بهشدت جدیتر در تهران ادامه پیدا کند. اهداف و اصولی را که این رویکرد و مقاله موردتوجه قرار میدهد در پویایی، سرزندگی و پایداری محلات موثرند. این رویکرد میتواند مبنایی برای سیاستگذاری محله محور در فرایند بازآفرینی و نوسازی شهری تلقی شود.با توجه به این مورد که باید علم غربی را با نگاه ایرانی – اسلامی پیوند بزنیم، نویسنده معتقد است میتوانیم توسعه سنتی محلات راخصوصا0 در شهری مانند تهران از مساجد و حسینیه ها شروع کنیم. از این طریق با نگاهی به قدمت بیش از هزار و چهارصد سال میتوانیم محلات را تحت مرکزیت مساجد یا حسینیه ها به طور سنتی گسترش دهیم و از طرفی روند هوشمند سازی شهری و توسعه شهری را نیز به طور موازی پیش ببریم. نتیجه این موضوع، شهری خواهد بود مبتنی بر ساختارهای اجتماعی اسلامی و تقویت جایگاه مسجد در زندگی مردم و استفاده بیشتر از مشارکت مردمی درروند توسعه شهری این پژوهش ازنظر ماهیت علمی، بنیادی و ازنظر روش دادهپردازی، از نوع توصیفی تحلیلی و در گردآوری داده از دو روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است .