راهکارهای طراحی معماری برای بهینه سازی فضای کاری زنان

اگرچه نیاز های اساسی همه انسانها مشترک است ولی شیوه ارضای آنها کاملا یکسان نیست. بدیهی است که الگوهای رفتاری زنان و مردان در فضاهای کاری یکی نیست و به همین دلیل نمی توان به شیوه یکسان به نیازهای آنها پاسخ داد. برای تامین برابری و ایجاد عدالت، باید با درک تفاوت در نیازهای زنان، موانع محدود کننده استفاده از فضاهای معماری و فضاهای کاری شناسایی و رفع شده و به زنان امکان حضور و مشارکت برابر داده شود. بنابراین فضاهای کاری باید به تمامی نیازهای کالبدی- فضایی، اجتماعی و روانشناسی و فیزیکی زنان پاسخ مناسب بدهد. مساله اصلی پژوهش این است که چگونه می توان تاثیر عوامل کالبدی محدود کننده زنان در فضاهای کاری را کاهش داد. لذا این پژوهش با هدف راهکارهای طراحی معماری برای بهینه سازی فضای کاری زنان به رشته تحریر درآمده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای و میدانی بوده است. یافته های پژوهش نشان دهنده آن است که عواملی از قبیل بسته بودن فضای کاری و رعایت حریم خصوصی، شخصی سازی، آراستگی و نظم فضا، وجود فضایی مناسب برای برقراری ارتباط بایکدیگر و... از عوامل موثر کالبدی و فضایی در بهینه سازی فضای کاری زنان می باشد