شایسته سالاری رکن اساسی بهره وری کارا و مدیریت برتر در سازمان

مطالعه ی سیستم های منابع انسانی در سازمان های مختلف نشان می دهد که از دلایل ناکارآمدی این سیستم ها عدم یوجود ارتباط مناسب میان زیر سیستم های این بخش مانند آموزش، ارزیابی عملکرد جذب و.. می باشد، یکی از بهترین و مناسب ترین روش ها در جهت دستیابی به این پیوستگی منسجم را می توان بکارگیری رویکرد شایسته سالاری در مدیریت منابع انسانی دانست. در واقع مدل های شایسته سالاری می توانند به عنوان شیوه ای برای یکپارچه کردن اقدام های مختلف منابع انسانی به کار روند. کارشناسان و محققان حوزه مدیریت، امروزه بر این باورند که کارکنان مهم ترین منبع رقابتی سازمان هستند و سرمایه انسانی یک سازمان یا موسسه یا شرکت و در سطح فراتر سرمایه انسانی یک کشور می تواند همه نیازمندی های استراتژیک را برآورده کنند. بحث پیرامون نظام شایسته سالاری و فرایند آن و اصول و روش های استقرار آن در هر جامعه ای که خواهان بهبود مستمر است. ضروری است. اصولا اگر نظام مدیریتی حاکم بر سازمان ها از شایستگی کافی برخوردار باشد. موجب تحقق اهداف سازمان، جامعه و جلوگیری از اتلاف منابع خواهد شد. همان طور که رعایت قواعد عادلانه در برخورد با کارکنان در یک نظام اداری شایسته سالار، موجب افزایش رضایت شغلی و وفاداری و تعهد ایشان به سازمان می شود. منطق حاکم بر سازمان ایجاب می کند که از هر کسی و از هر چیز بدرستی و متناسب با موقعیت، استفاده از بهینه بعمل آید. چنین مفروضه ای درباره نیروی انتسانی بصورت قرار گرفتن شایسته ترین فرددر مناسب ترین موقعیت شغلی (شایسته سالاری) مطرح می شود که این موضوع مهم ترین گام در مقاله حاضر می باشد. مقاله حاضر با توجه به منابع الکترونیکی، کتابخانه ای و تجربیات افراد راس سازمان گردآوری شده است و سعی بر بررسی نظام شایسته سالار و مدیریت منابع انسانی مبتنی بر شایستگی را دارد.