رابطه ی رویکردهای آموزش کارآفرینی و قصد کارآفرینانه از دیدگاه دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان

با توجه به سرعت فزاینده ی رشد فناوری و تحول در عصر حاضر، کارآفرینی و آموزش آن اهمیت زیادی یافته است. یکی از اهداف عمده ی آموزش کارآفرینی، ایجاد قصد و نیت نقش کارآفرینانه در شروع فعالیت-هاست. ازاین رو، این پژوهش به بررسی رابطه ی بین رویکردهای شناخته شده ی آموزش کارآفرینی و قصد کارآفرینانه در بین دانشجویان کارشناسی ارشد این رشته پرداخته است. در این تحقیق از روش توصیفی- تحلیلیبرای مطالعه ی متغیرها استفاده شد و جامعه ی آماری نیز دانشجویان کارشناسی ارشد رشته ی کارآفرینی دانشگاه سیستان و بلوچستان بود که از آنها نمونه گیری به عمل آمد. برای جمع آوری داده ها نیز از سه پرسشنامه برای آزمون معناداری روابط بین متغیرها استفاده گردید. یافته ها از یک سو حاکی از وجود رابطه ی مثبت و معنی دار بین سه رویکرد آموزش کارآفرینی طرح کسب و کار، شبیه سازی تجربه، شخصیت کارآفرینانه و وجودرابطه ی معنی دار و منفی یکی از رویکردها مبتنی بر منابع با متغیر قصد کارآفرینانه بود؛ اما از دیگر سو،رابطه ی معناداری بین چهار رویکرد مذکورآموزش کارآفرینی با ابعاد سه گانه ی قصد کارآفرینانه نگرش شخصی، هنجارذهنی و کنترل رفتار ادراک شده از سوی دانشجویان وجود نداشت