اثر اسپرس و نسبت علوفه به کنسانتره بر توازن نیتروژن، بیوهیدروژناسیون وترکیب اسیدهای چرب شیر در میش های شیرده

این آزمایش با هدف بررسی اثر علوفه اسپرس و نسبت های علوفه به کنسانتره بر مصرف خوراک، توازن نیتروژن، ترکیب اسیدهای چرب، بیو هیدروژناسیون شکمبه ای و ترکیب اسیدهای چرب شیر با استفاده از هشت ر اس میش نژاد لری در قالب طرح مربع لاتین 464 تکرار شونده انجام شد. تیمارهای یک تا چهار به ترتیب با نسبت های علوفه به کنسانتره 65 : 35(با و بدون اسپرس) و 35 : 65(با و بدون اسپرس) تنظیم شد. مقدار ماده خشک مصرفی بین جیره های آزمایشی اختلاف معنی داری نداشت. ابقای نیتروژن در میش هایی که جیره بانسبت علوفه به کنسانتره 65 : 35(با اسپرس) و 135 : 65 با و بدون اسپرس) را دریافت کردند بیشتر بود( 0 / 05> P). جیره حاوی کنسانتره بالاشامل اسپرس(تیمار یک بیشترین غلظت اسید و اسنیک همراه با غلظت کمتر اسید استیاریک را در مایع شکمبه داشت( 0 / 05> P). میزان بیوهیدروژناسیون ظاهری جیره حاوی کنسانتره بالاشامل اسپرس (تیمار یک) نسبت به سایر تیمارها برای اسید اولییک، لینولییک و لینولنیک به ترتیب 10 / 2 ، 12 / 3 و 7 / 1 درصد کاهش داشت ( 0 / 05> P). اثر تیمارهای آزمایشی بر غلظت اسیدهای چرب واسنیک، لینولییک۔ کانژوگه، لینولییک و لینولنیک چربی شیر معنی دار وجیره حاوی کنسانتره بالاشامل اسپرس (تیماریک) در مقایسه با سایر تیمارها بیشتر بود( 0 / 05> P). بر اساس نتایج حاصل، تغذیه میش های شیرده با جیره های حاوی کنسانتره بالا و علوفه اسپرس موجب افزایش غلظت اسید واسنیک و اسید لینولییک کانژوگهدر چربی شیر شد.