بازپژوهی ادله عدم جواز دخول خیار شرط در ایقاعات

بسیاری از فقها به عدم جواز جریان خیار شرط در ایقاعات معتقدند اگر اثبات مقصود خود به وجوهی استدلال می کنند که تمامی آن ها قابل خدشه اند. عمده دلیل این دسته، اجماع بود که ثبوت و تعمیم آن به تمام ایقاعات محل تردید است. لذا این ادله نمی تواند مانع از تاثیر اقتضای عموم ادله شروط، جواز آنچه واقع منع شرعی و عقلی است، اصاله الاباحه ، اصاله الصحه و حاکمیت اصل آزادی اراده که جواز دخول شرط خیار در ایقاعات است در برخی از ایقاعات باشند از این رو قابلیت آن ها برای انحلال عقلا و عرفا و شرعا ثابت است. البته در برخی از ایقاعات به سبب وجود مانع، خیار شرط جاری نیست. بنابراین کلیت قضیه جریان خیار شرط در ایقاعات ، نه از جهت ثبوت و نه از جهت عدم آن صحیح نیست بلکه معیار در مسیله، سازگاری حقیقت ایقاع و آثار آن با جریان خیار شرط در آن می باشد.