راهکارهای کاهش اثرات محیط زیستی جاده های جنگلی

جاده ها دارای اثرات محیط زیستی مستقیم و غیرمستقیم روی جمعیت ها، گونه ها و اکوسیستم های جانوری، گیاهی و آبی هستند. توزیع تراکم جاده در جنگل موجب چند پارگی زیستگاه آن شده و انزوا و یا جزیره ای شدن اکوسیستم را به دنبال دارد. بدین ترتیب زیستگاه جانوران زیرمجموعه های کوچک تری تقسیم شده و زمینه برای انقراض گونه ها فراهم می شود. امروز به روش آنالیز پایایی جمعیت PVA الگوی جابجایی جانور را برای رسیدن به یک جمعیت پایا مورد ارزیابی قرار گرفته و مناطق مناسب برای اصلاح چندگانگی به منظور برقراری شبکه زیستگاه های پایدار تشخیص داده می شود. پس از برآورد میزان فایده اکولوژیکی اصطلاح چند پارگی (معمولا برحسب تعداد واحدهای زاد و ولد در واحد سطح یا RU از دیشب) در هر یک از این مناطق، نسبت به اولویت بندی مکان ها اصلاح چند پارگی اقدام می گردد. مهم ترین سازه ها اینکه به امور جانوران از عرض جاده و اصلاح چند پارگی زیستگاه کمک می کنند، شامل زیرگذر و پل سبز می باشد. کاستن از وسعت دالان نجات در زیستگاه های ارزشمند، نصب فنس در مرز بین نجات و جنگل ، منحرف نمودن حجم ترافیک مسیرهای دیگر، قرار دادن جاده های با درجات پایین تر در کنار آب بندان ها و نصب علایم هشدار دهنده در کنار جاده از دیگر راهکارهای کاهش اثرات محیط زیستی جاده در اکوسیستم های طبیعی است.