بررسی انگاره های اخلاقی اسلام در عرصه ی روابط بین الملل

با توجه به گرایش ذاتی بشر به اجتماع، انسان ها در زندگی اجتماعی با همنوعان خود، اجتماعاتی را در سطوح مختلف تشکیل می دهند که خصیصه منفعت طلبی باعث می شود تا در تمام سطوح دچار نزاع شده و به منظور اجتناب از پیامدهای زیانبار آن و در عین حال تامین منافع خود، به تنظیم و تدوین ملاک هایی بپردازند. یکی از مهم ترین سطوح تعامل انسان ها، روابط بین الملل است که شامل روابط بین حکومت ها، گروه های خارجی، سازمان ها و حتی افراد کشورهای مختلف در این سطح بوده و این روابط تا زمانی می تواند از آسیب پذیری مصون بماند که بر اساس ملاک های منطقی و معقول تنظیم شده باشد. از آنجایی که انسان ها همواره در جستجوی سازنده ترین مکتب در عرصه های مختلف از جمله روابط بین الملل هستند، لذا مکتب های گوناگون همواره ادعای برتری نسبت به سایر مکاتب داشتند. در بین ادیان، مذاهب و مکاتب دنیا، اسلام به عنوان یک مکتب جامع تنظیم روابط انسانی در عرصه بین الملل، ملاک های عادلانه ای را با تکیه بر محور اخلاق و شرع در نظر گرفته است. عطف به دیدگاه های مذکور، نگارنده با گردآوری منابع به صورت کتابخانه ای و بهره مندی از روش توصیفی – تحلیلی، درصدد بررسی این سوال است که اسلام چه رویکردی به اصول اخلاقی در روابط بین الملل دارد نویسنده بر آن باور است که اسلام در ردیف نظریه های هنجاری یا ارزشی روابط بین الملل، به بایدها و نبایدهای پدیده های بین المللی پرداخته و روابط بین المللی را آن گونه که باید باشد، با رویکرد اخلاقی توصیف و تجویز می کند.