ارتباطات در شاهنامه بررسی کیفیت به کارگیری نمادهای ارتباطی در داستان سیاوش

در دانش ارتباطات نمادهای ارتباطی به دو دسته ی کلان کلامی و ناکلامی بخش می گردد، در کنار شرح آرایه های ادبی و صنایع بلاغی در اثر، نمایاندن شمار به کارگیری نمادهای ارتباطی درشاهنامه، در دستورکار این پژوهش بوده است. به بیانی دیگر، نگاهی میان رشته ای به انجام نقد بلاغی یک نوشتاردر کنار بررسیدن آن از دیدگاه دانش ارتباطات. با بررسی بیت های داستان سیاوش در بخش پهلوانی شاهنامه به دلیل داشتن بستر پرکنایه وآرایه و نمادهای ارتباطی درجایگاه نمونه ای درخور از میان داستان های کتاب یاد شده، این اندیشه که آیا از دیرباز بزرگان ادب ایران زمین آگاهانه در به کارگیری دانش ارتباطات برای بیان شخصیت اندیشه و پیام کوشیده و آنرا می شناخته اند، به باور نشست. همچنین، این پژوهش وجود پررنگ ارتباط ناکلامی را به عنوان فراگیرترین شیوه ی ارتباط در اثر پرارج فردوسی، می نمایاند.