ارایه راهکارهای طراحی معماری متناسب با اقلیم در راستای نیل به آسایش حرارتی در شهر مشهد

پایان پذیر بودن انرژی های فسیلی و مهم تر از آن آلودگی زیست محیطی آن ها از بزرگ ترین شاخص هایی است که ساکنان اکثر شهرهای جهان به ویژه کشورهای در حال توسعه از جمله کلان شهر مشهد را تهدید می کند. معماری امروز بر پایه نادیده انگاشتن طبیعت، اقلیم و انرژی های پاک موجود در آن بنا نهاده شده است. اما در ده بازی گذشته به ویژه در سرزمین عزیزمان ایران، بناها با هماهنگی و هم آوایی با نیروهای طبیعت ساخته می شد و علاوه بر اینکه از آلودگی های محیط زیست جلوگیری می کرد هزینه های گزافی را نیز برای مردم و جامعه به بار نمی آورد. براساس آمار بخش ساختمان در ایران حدود 40% از کل مصرف انرژی را به خود اختصاص داده است. دستیابی به آسایش حرارتی، مقوله بوده است که بشر در مکان ها و زمان های مختلف در پی آن بوده است. راه حلی که امروز مردمان از آن بهره می جویند تکیه بر سوخت های فسیلی است. مضرات این انرژی بر همگان پر واضح است. اما ما نمی توانیم شهروندان را از آسایش حرارتی محروم کنیم. در نتیجه راهکاری که به ویژه در بخش ساختمان می توانیم برای آن ارایه کنیم استفاده از ظرفیت های اقلیمی و محیطی با بهره گیری از انرژی های پاک موجود در طبیعت است. رسیدن به رویای شهر به صورت پایدار دست یافتنی است اما برای تحقق این آرمان می بایست مردم و مسیولان همگام با یکدیگر قدم بردارند. ما در این پژوهش بر آنیم که با استفاده از تجربیات پیشینیان و داده های علمی، به راهکارهایی معمارانه همگام با بوم و اقلیم شهر مشهد ارایه دهیم . امید که این گام هر چند اندک بتواند توجه بیشتر همگان را به معماری همگام با طبیعت، توام با ایجاد آسایش حرارتی که البته خود و حرکت در مسیر شهر سبز پایدار را بیش از پیش سرعت بخشد.