بررسی و تحلیل طراحی دانشکده هنر با رویکرد انعطاف پذیری

هنر، قالبی برای باورها، اندیشه ها و دانش های بشری می باشد. هنر ابزاری برای پاسخ گویی به نیازهای انسان است و آموزش هنر به بیان آزادانه افکار و احساسات کمک می کند. تاثیرات تربیتی فراوان آموزش هنر در نظام آموزشی و حتی تربیت دانش آموزان بر کسی پوشیده نیست، بدین معنا که آموزش هنر،وسیله ارتباطی موثری برای بیان اندیشه ها و افکار است. در فرآیند آموزش هنر علاوه بر استعداد بالقوه دانشجویان هنر، نقش محیطی فیزیکی آموزش را باید مورد توجه قرار داد. امروزه قابلیت انعطاف پذیری فضا به منظور پاسخگویی به تغییرات در طی زمان در طراحی، از اهمیت بالایی برخوردار است. انعطاف پذیری از شاخصه های کیفیت مکان است که می تواند رضایت کاربر را به عنوان اصلی مهم براورده سازد. انعطاف پذیری فضاهای آموزشی، توجه به افزایش عمر بنا و پاسخگویی برای نیازهای عملکردی نسل های آینده و همچنین دستیابی به الگوهای معماری برای طراحی فضاهایی انعطاف پذیر برای یادگیرندگان می باشد. این محیط باید به سادگی تغییر پذیر بوده و به منظور پاسخگویی نیازهای در حال تغییر آنها، موقعیت های متفاوتی را فراهم می آورد. یکی از فضاهایی که موجب رشد خلاقیت در دانشجویان می گردد، فضاهای انعطاف پذیر می باشد.در محیط آموزشی منعطف دانشجویان مشارکت مستقیم دارند که سبب پیشرفت و تشویق یادگیری، بهبود بخشی توانایی ها و مهارت های فیزیکی، افزایش اعتماد به نفس و استقلال فکری در دانشجویان فراهم میشود. به طور کلی طراحی فضای یادگیری براساس چهارچوبهای خشک و ثابت ممکن است خلاقیت محیطی دانش آموزان را کور کند چرا که خلاقیت تابع زمان و مکان مشخصی نیست. این تحقیق از نظر ماهیت، تحقیقی علمی کاربردی است و روش تحقیق آن به صورت تحلیل محتوا می باشد.