تطور فرایندهای رسوب شناختی و تشکیل تپه 8 میرک، جنوب سمنان

میرک یکی از محوطه های پارینه سنگی در صنعت مرکزی ایران و تنها محوطه پارینه سنگی روباز ایران است که تاکنون مورد کاهش گسترده قرار گرفته است. این محوطه از مجموع هشت تپه تشکیل شده که در جنوب شهر سمنان و حاشیه شمالی دشت کویر مرکزی ایران در دشت سیلابی وسیع و خشکی واقع شده اند. تپه شماره هشت می رک به منظور کاوش گسترده انتخاب شد. این تپه که در دوره هلوسن و در طی فرایندهای بادی شکل گرفته، موجب پوشانده شدن نهشته های باستان شناختی میرک در نیمه دوم پلییستوسن جدید شده است. به نظر می رسد در صورت عدم شکل گیری تپه نهشته های باستان شناختی پلییستوسن در آن باقی نمی ماند و نه مانند سایر بخش های چشم انداز، دست ساخته های سنگی در سطحی وسیع بدون بافت باستان شناختی پراکنده می شدند. برخلاف تپه نهشته های زیرین باستان شناختی در محیط آبرفتی رودخانه ای - سیلابی در نیمه دوم پلییستوسن جدید در آب و هوای سرد و مرطوب نسبی شکل گرفتن. بررسی ها نشان می دهد که دست کم چهار لایه باستان شناختی (چهار دوره استقراری) پلییستوسن یر میرک وجود دارد. پس از پایان این دوره، وقتی چند هزار ساله در رسوب گذاری وجود داشته و سپس در دوره هلوسن ، تپه بادی میرک شکل گرفت.