نقش اصول و معیارهای گرافیک محیطی در طراحی خانه کودکان بی سرپرست

کودک برای رشد قبل از هر چیز به ارضا عاطفی و احساس پیوند با محیط فیزیکی و اجتماعی خود نیازمند است. با توجه به موقعیت کودکان بی سرپرست، چگونگی کیفیت محیط کالبدی و فضای زیست نقش مهمی در ایجاد پیوند آنها با محیط پیرامونشان ایفا می کند. موضوع اصلی این پژوهش بررسی تاثیرات گرافیک محیطی (رنگ و فرم) بر کودکان در طراحی مراکز مراقبت از کودکان بی سرپرست و بد سرپرست می باشد. هدف از انجام این تحقیق دستیابی به راهکار مناسب در جهت تاثیرگذاری مثبت و مناسب گرافیک محیطی بر قالب شخصیتی کودکان آسیب پذیر و حساس و ایجاد فضایی سازگار با خصوصیات آنها با توجه به نیازها و کمبودهایشان می باشد. روش تحقیق به کار گرفته در این نوشتار مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد که در نهایت منجر به ارایه راه حل های بصری در استفاده از رنگ و فرم در فضایی مناسب با روحیات کودکان برای ایجاد بستری مناسب جهت رشد و نیز القای حس مکان و حس تعلق بیشتر نسبت به این مراکز در کودکان شده است.