بهینه سازی قابلیت اعتماد سیستم ها با اجزاء وابسته با استفاده از مسیله تخصیص اجزاء مازاد متفاوت

امروزه با پیشرفت تکنولوژی و فرایندهای صنعتی پیچیده، اطمینان از حصول عملکرد مورد انتظار سیستم ها بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته است. پیچیده شدن سیستم ها، هزینه های سنگین ناشی از خرابی ها، طراحی مجدد آنها و کسر اعتبار شرکت ها، توجه تولید کنندگان را به سمت بهبود مراحل اولیه ساخت و طراحی، به منظور کاهش خسارات ناشی از فاز بهره بردای سوق داده است. بهینه سازی قابلیت اعتماد با استفاده از استراتژی های افزایش قابلیت اعتماد سیستم - ها و کاهش هزینه ها، از مهمترین مسایلی است که توجه محققان را به خود جلب کرده است. به طور معمول در تیوری قابلیت اعتماد فرض بر این است که اجزاء و زیرسیستم های تشکیل دهنده ی هر سیستم، به طور مستقل از یکدیگر عمل می کنند و کار کرد یک جزء یا یک زیرسیستم روی کار کرد سایر اجزاء یا زیرسیستمها تاثیری نمی گذارد. در حالی که در واقعیت موارد بسیاری از اجزاء و زیرسیستمها وجود دارند که با توجه به سطوح مختلف عملکردی که اختیار می کنند، نحوه کار کرد یکدیگر را تحت تاثیر قرار میدهند. در پژوهش حاضر مسیله بهینه سازی قابلیت اعتماد سیستم های سری موازی، بر اساس مسیله تخصیص اجزاء مازاد مطالعه می شود که بر خلاف مطالعات پیشین، اجزای تشکیل دهنده ی سیستمها مستقل نبوده و همبسته در نظر گرفته می شود. مثالهای عددی برای تحلیل مدل های پیشنهادی، با استفاده از الگوریتم های فرا ابتکاری NSGA - II و MOPSO حل شده است و نتایج حاصل برای قابلیت اعتماد و هزینه سیستم در شرایط وابسته بودن اجزاء با حالت مستقل مقایسه شده است.