ورودی شهر و نقش آن در ادراک منظر شهری

ورودی هر شهر اولین مواجهه فرد با آن شهر محسوب می شود. سیر تحول ورودی شهرها، در ابعاد مختلف و از جمله منظر آن، منتج از تغییرات شرایط زیست انسان، تحولات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فناوری می باشد. منظر ورودی شهر، آخرین مرحله از منظر راه و اولین مرحله از منظر شهر محسوب می گردد. در گذشته، محدوده شهرها توسط برج و بارو و فضای ورودی شهر نیز توسط دروازه مشخص می شد و ووردی شهر، نقش متقابلی با ساختار کلی شهر داشت. اما با ورود مدرنیسم و تخریب حصار و دروازه ها، و گسترش محدوده شهر، ورودی شهرهای امروزی تبدیل به بخشی از مسیر خودرو شده و فعالیت های سنگین و ناسازگار شهر در مجاورت آن (در محدوده هایی که در گذشته نه چندان دور، خارج از محدوده شهر محسوب می شدند و در اثر گسترش شهر در محدوده آن قرار گرفته اند) شکل گرفتند. این محدوده ها در حال حاضر، در بسیاری از شهرها از کیفیت محیطی و منظر مناسبی برخوردار نیستند. مبادی ورودی شهر، به سبب نقش بسزا در تصورات مخاطبان از شهر در نگاه نخست و در ابتدای ورود به آن، از مهمترین عوامل تاثیرگذار در ادراک فرد از شهر محسوب می شود. لذا، در صورتی که فضای ورودی شهر از کیفیت مناسبی برخوردار باشد، پیام هایی که در ابتدای ورود به فرد ارایه می کند نیز در همین راستا خواهد بود و در ادراک فرد از کلیت مجموعه شهر تاثیرگذار خواهد بود. مولفه های تاثیرگذار دردراک ورودی شهر، در سه بعد کالبدی، کارکردی و معنایی قابل بررسی می باشد.در این مقاله، ابتدا به بررسی مفهوم ورودی و نقش آن در شهرهای تاریخی و شهر معاصر و ادراک کلیت شهر پرداخته می شود؛ سپس ابعاد مختلف منظرین ورودی و مولفه های تاثیرگذار در کیفیت منظر ورودی و نقش آن در ادراک بهتر شهر پرداخته می شود. روش تحقیق در این مقاله توصیفی-تحلیلی است و گردآوری اطلاعات با روش کتابخانه ای و اسنادی انجام می شود.