استفاده از منظرسازی در حاشیه راه ها جهت ایجاد امنیت با تاکید برساخت مجتمع های خدماتی-رفاهی بین راهی

امروزه بیش از 81 هزار کیلومتر راه ایجادشده است که شبکه های مذکور، سالانه جابه جایی بیش از 95 درصد کل مسافران و 90 درصد کل کالای جابجا شده در کشور بوده و نقش عمده ای را در نظام حمل ونقل به خود اختصاص داده اند. شبکه ی حمل ونقل، عامل تعیین کننده ای در توسعه یافتگی یا عدم توسعه یافتگی کشورها محسوب می شود و در زندگی روزمره انسان ها راه ها نقش اساسی بر عهده دارند. احداث جاده ها اثرات زیست محیطی را به دنبال خواهد داشت که در بسیاری از موارد باعث گسیختگی منظر طبیعی و زیستگاه های جانوری شده است. درگذشته، مسایل مربوط به مهندسی و ترافیک در ساخت وساز و مدیریت جاده ها بالاترین اهمیت را داشت و پوشش گیاهی و مشکلات زیست محیطی نادیده گرفته میشد در حال حاضر نگرش مردم نسبت به ساخت وساز و مدیریت جاده ها و پوشش گیاهی آنها به طور قابل توجهی تغییر کرده است. منظرسازی راه ها با استفاده از گیاهان بومی، در عصری که بخشی از حیات مردم در جاده ها به دلیل لزوم در استفاده از وسایل نقلیه موتوری سپری می گردد، به شدت احساس می شود. این امر نه تنها اختلالات بصری را از بین میبرد بلکه رابطه ی انسان با محیط اطرافش را بهبود می بخشد، حفظ محیط زیست با تدابیر و شیوه های کاهش فرسایش، کاستن از آلودگی های زیست محیطی حفظ فوم و فلور یک منطقه را می توان به عنوان سایر اثرات مهم منظرسازی میتوان نام برد. اما تصادفات ناشی از خستگی و خواب آلودگی، که سالانه سهم زیادی از تصادفات جاده ای را به خود اختصاص می دهند، ازاین رو ایجاد فضاهای مجتمع های خدماتی-رفاهی بین راهی برای استفاده از تسهیلات، استراحت کوتاه، کاهش میزان تصادفات جاده ای، کاهش اتلاف وقت، کاهش آلودگی زیست محیطی، ایجاد بستری مناسب جهت اشتغال زایی، از بین بردن یکنواختی منظرهای بیابانی و جنگلی حاشیه راه ها ایفای نقش می کند.