مقایسه روش های تثبیت آنتی بادی در تشخیص باکتری ویبریو کلرا توسط نانوبیوسنسور رزونانس پلاسمون سطحی

فناوری های نوین حسگر زیستی می توانند به طور دقیق و سریع شناسایی ترکیبات بیولوژیکی را انجام دهند. یکی از این فناوری ها، حسگری مرز دانشی بر پایه تشدید پلاسمون سطح1 می باشد. حسگرهای تشدید پلاسمون سطح با مبانی اپتیکی خود قادر به اندازه گیری بسیار حساس و اختصاصی میانکش های بیوملکولها بدون تاخیر زمانی می باشند. این فناوری بدون نیاز به برچسب گذاری2 و به صورت زمان واقعی3 میتواند ویژگی های میانکش های بیوملکولی (مثل الیگونوکلیوتیدها، پروتیین ها، باکتری ها) بر روی سطح، از جمله سرعت واکنش، تمایل و غلظت میانکش های سطحی را کمی نماید که به نوبه خود اساس تشخیص حساس و اختصاصی بسیاری از بیومارکرها، بیورگولاتورها، پروتیین های سطحی میکروارگانیسم ها، توکسین ها و ... می باشد. هدف از این تحقیق، مقایسه روش های مختلف تثبیت آنتی بادی از جمله جذب فیزیکی، تثبیت کوالان با کمک تشکیل تک لایه خود آرا (SAM) آلکان تیول، تثبیت جهت دار آنتی بادی با استفاده از Protein G و تثبیت بر روی تک لایه خود آرا مخلوط در ایجاد پاسخ دستگاه تشدید پلاسمون سطحی در تشخیص باکتری ویبریو کلرا می باشد.