بهبود کیفیت در سرویس گرایی شبکه های موردی سیار با پروتکل های فرصت طلبانه

شبکه های موردی مجموعه ای از گره های ثابت یا متحرک، مجهز به فرستنده و گیرنده به منظوربرقراری ارتباطاتبی سیم میباشند. گره های شبکه به دلیل وجود محدودیتهایی در فرستنده و گیرنده های خود نمیتوانند با تمام گره ها ارتباط مستقیم برقرار نمایند. به همین دلیل لازم است در مواردی که امکان برقراری چنین ارتباط مستقیمی وجود ندارد، داده های انتقالی از طریق بقیه گره ها که در این حالت نقش مسیریاب را ایفا مینمایند، ارسال گردند. این امر اشاره به فرایند مسیریابی در این دسته از شبکه های پرکاربرد امروزی دارد. همچنین در صورت تحرک گره ها (موردی سیار) باعث شده تا شبکه مداما در حال تغییر بوده و مسیرهای مختلفی بین دو گره به وجود آید. عوامل دیگری همچون اندازه بزرگ شبکه و ناهمگونی انواع میزبانها، چند پرشی، و تنوع نوع و ساختار آنها و محدودیت از جمله توان باتری، طراحی پروتکلهای مسیریابی مناسب را به یک مشکل جدی در این شبکه ها تبدیل نموده است. بدین جهت میبایست از طراحیها و الگوریتمهای مناسبی استفاده گردد تا انتظاری که از شبکه میرود در حالت ایدهآل پشتیبانی گردد