تاثیر محلول پاشی روی و شوری آب آبیاری بر عملکرد و برخی شاخص های رشد ژنوتیپ های جو

به منظور بررسی تاثیر شوری آب آبیاری و محلول پاشی کلات و نانو اکسید روی بر عملکرد و برخی شاخص های رشد ژنوتیپ های جو، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با توزیع بلوک های خرد شده با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات شوری و زهکشی رودشت اصفهان در سال زراعی 1392-93 انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل کیفیت آب آبیاری در سه سطح (آبیاری با شوری حداکثر 2 دسی زیمنس بر متر تا پایان فصل رشد به عنوان شاهد، آبیاری با شوری متوسط بر اساس عرف محل معادل 10 دسی زیمنس برمتر و آبیاری با شوری زیاد و معادل 18 دسی زیمنس بر متر)، محلول پاشی کود روی (نانو اکسید روی، کلات روی، مخلوط کلات روی و نانو اکسید روی و عدم محلول پاشی روی) و سه ژنوتیپ مختلف جو (نیمه حساس موروکو، نیمه متحمل نصرت و متحمل 4 شور) بودند. نتابج نشان داد که با افزایش شوری آب آبیاری عملکرد دانه، وزن خشک DM ، سرعت رشد محصول CGR، نسبت سطح برگ LAR و سطح ویژه برگ SLA جو کاهش یافت. محلول پاشی عنصر روی نسبت به تیمار شاهد(بدون روی) سبب افزایش CGR ،RGR ،DM و LAR شده و موجب افزایش عملکرد دانه گردید. ژنوتیپ 4 شور، به دلیل داشتن LAR ،CGR ،RGR ،DM و SLA بیشتر نسبت به دیگر ژنوتیپ ها برتر بود. حداکثر عملکرد دانه از ژنوتیپ 4 شور بدست آمد. از بین شاخص های مورد مطالعه، SLA با عملکرد دانه، از همبستگی مثبت و معنی داری R2=0.97 برخوردار بود.