ارزیابی نیازمندی های سالمندان در فضاهای باز عمومی (نمونه موردی: پارک لاله تهران و ایران)

فضای شهری متعلق به همه شهروندان است و حیاط مشترک شهری نامیده می شود، زیرا همگان از سالم و ناتوان، پیر و جوان زن و مرد، با هر قومیت و زبان و فرهنگی می توانند در آن حضور یابند. افراد ناتوان جسمی و حرکتی یا سالمندان حضور خود را تا اندازه ای بسیار زیاد وابسته به شرایط مناسب فضای شهری ای که می خواهند وارد آن شوند می دانند. آنچه اهمیت دارد این است که می توان در کوچک ترین مقیاس به طور نمونه در محله ای نمونه به طراحی و مناسب سازی پارک محله ای، کتابخانه، فرهنگسرا، اماکن ورزشی، و مراکز خرید پرداخت تا یاری رسان حضور این افراد در محدوده محل زندگی خود باشد بیشتر این افراد اکنون برای انجام ابتدایی ترین کارهای روزمره خود به خصوص در اجتماع با مشکلات فراوان روبه رو هستند. با در نظر داشتن آمار و تعداد این افراد می توان حداقل زمینه های مناسب سازی محیط را برای انجام فعالیت های روزمره آنان فراهم کرد تا نگاه ها و چشم ها به دیدن و حضور آنها عادت کند و آنان نیز لذت حضور در جامعه را زیر آسمان خدا، خودکفا و بدون نیاز به همراه درک کنند. ضرورت و اهمیت پرداختن به فضاهای مناسب برای سالمندان در کشور ما نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا درصد بالای جمعیت جوان امروز گویای بالا بودن نرخ رشد جمعیت سالمند در سال های آتی خواهد بود. لذا توجه ویژه به نیازهای سالمندان در فضاهای شهری از جنبه های گوناگون اجتماعی، اقتصادی افزایش بازدهی و رونق فضاهای تجاری و اشتغال، فرهنگی و غیره از اهمیت ویژه ای برخوردار است در این پژوهش سعی ب راین است در ابتدا با در نظر گرفتن ویژگی های سالمندان و محدودیت های فیزیکی و جسمی به ارزیابی نیازمندی های سالمندان در فضای باز (پارک لاله تهران با تاکید بر بررسی انجام شده در بیوک پارک ترکیه و پیاده سازی آن روش در ایران با این تفاوت که فصل و جنسیت نیز مورد توجه قرار گرفته است). و مقایسه نحوه استفاده آنان از فضای باز در فصل زمستان پرداخته شود.