تحلیلی بر شاخصهای کیفیت زندگی در منطقه چهار شهرداری مشهد

اصولا کیفیت زندگی، واژه ای پیچیده، چند بعدی و کیفی در رابطه با شرایط و وضعیت جمعیت است که هم متکی به شاخص های ذهنی یا کیفی و هم متکی به شاخص های عینی یا کمی است. منظور از کیفیت زندگی توجه به شاخص های اجتماعی، فرهنگی، کالبدی، اقتصادی، محیطی، روانی و غیره در دو وجه عینی (کمی) و ذهنی (کیفی) در روند برنامه ریزی شهری است (مثل شرایط تحصیل بهتر، کیفیت دسترسی، کیفیت مسکن و غیره ). جوهر اصلی کیفیت زندگی شهری، تامین و ارضای نیازهای مادی و معنوی انسان به طور مداوم است. در واقع برنامه ریزی برای مسکن، کار و اشتغال یا حمل و نقل بدون تامین نیازهای روانی، عاطفی و اجتماعی شهروندان (مثل نیاز به امنیت، شادی، تفریح و غیره) ناقص خواهد بود. با این توصیف در این پژوهش که با هدف بررسی تاثیر دو شاخص کالبدی و محیطی در کیفیت زندگی شهری در منطقه 4 شهرداری مشهد انجام شده و به بررسی و تحلیل میزان رضایت شهروندان از هر شاخص پرداخته شده است و سپس در پایان راهکارهای مناسب جهت بهبود کیفیت زندگی در این منطقه ارایه گردید است، اطلاعات ملزم این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی-کتابخانه ای پژوهشی و از طریق مطالعات میدانی و پرسشنامه بدست آمده است. نتایج نشان میدهد که شاخصهای کالبدی و فضایی در اکثر منطقه ضعیف عمل کرده است و همچنین به این مهم دست میابیم که تاثیر شاخص های کالبدی بیش از شاخص محیطی می باشد و نقش پررنگ تری را در ارتقا کیفیت زندگی شهروندان ساکن منطقه 4 شهرداری مشهد به خود اختصاص داده است