بررسی وضعیت پایداری اکولوژیک در شهرهای ساحلی (نمونه موردی: شهر نوشهر)

تجربیات جهانی نشان می دهد که توسعه فیزیکی شهرها در حد فاصل ساحل و خشکی مشکلات عدیده ای را بر کشورهای مختلف تحمیل نموده که معضلات زیست محیطی شهرهای ساحلی از جمله آن ها است. شهر نوشهر با دارا بودن جاذبه های طبیعی، اقتصادی، گردشگری، دانشگاهی به عنوان یکی از اصلی ترین قطب های جاذب جمعیت در سلسله مراتب شبکه شهری رشد بسیاری کرده است که منجر به ساخت و سازهای بدون برنامه و تغییرات زیادی در پایداری اکولوژیکی این شهر شده است. هدف اصلی و کلی پژوهش حاضر بررسی وضعیت پایداری اکولوژیک در شهر ساحلی نوشهر می باشد که از روش توصیفی و تحلیلی و پیمایشی به منظور نیل به هدف مذکور استفاده شده است. همچنین جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش، شهر نوشهر میباشد که متناسب با جمعیت این شهر تعداد 384 نمونه به صورت تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه بین آنها توزیع شده است. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار Spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته های حاصل از آزمون رگرسیون چند متغیره نشان می دهد که آلودگی سواحل و دریا بالاترین میزان اثر گذاری بر پایداری اکولوژیکی شهر نوشهر داشته و در رتبه دوم فاضلاب شهری قرار دارد. همچنین نتایج حاصل از آزمون T تک نمونه ای که بر مبنای آن سطح معناداری کوچک تر از 05/0 می باشد، نشان میدهد که بین متغیرهای تولید زباله و بازیافت، مصرف منابع، فاضلاب شهری، آلودگی سواحل و دریا، تقلیل مواد زاید، حفظ زمین کشاورزی، آلودگی هوا تفاوت وجود دارد و با توجه به مقدار اختلاف میانگین می توان نتیجه گرفت که وضعیت پایداری اکولوژیک در شهر ساحلی نوشهر در کلیه زمینه های مورد تحقیق کمتر از حد متوسط و نامطلوب است و در وضعیت مناسبی قرار ندارد.