شیوه های تربیت فرزند از دیدگاه نهج البلاغه

تربیت فرزند از بنیادی ترین مسایل تربیتی شمرده می شود و سنگ زیرین تربیت های بعدی است، به همین جهت در دین مقدس اسلام، سخنان معصومین، مخصوصا امیرمومنان سخت بر این امر تکیه و تاکید شده است. تربیت اخلاقی از مهم ترین اهداف بعثت انبیا بوده است و جایگاه ویژه ای در فرهنگ اسلامی، به ویژه سیره معصومین علیه السلام دارد. این بحث، به ویژه مورد توجه خاص امام علی علیه السلام قرار گرفته و کمتر خطبه یا نامه ای از نهج البلاغه را می توان یافت که در آن حضرت سخن از مسایل اخلاقی به میان نیاورده باشد. از این روست که تربیت افراد جز با اهتمام به تربت اجتماع و ایجاد تحولات در راهبردهای تربیتی بهدرستی ممکن و میسر نیست، چرا که زمینه بسیاری از کجرویها، انحرافات، ناسازگاریها و انحطاط های اخلاقی که در سطح وسیع روزگار حال و آینده نسل بشر را تهدید میکند، حاصل اجتماع و محیط ناسالم است. به تبع برخوردار بودن انسان از ابعاد گوناگون، تربیت نیز ابعادی دارد که شامل تربیت اخلاقی، دینی، عاطفی، جسمی، اجتماعی و . . .میشود. این مقاله به بیان روش ها و راهکارهای علمی و عملی تربیت بر اساس دیدگاه های امام علی )ع( در نهج البلاغهپرداخته و در ارایه راهکارها و شیوه ها به ابعاد عاطفی و درونی انسان ها توجه بسیاری شده است. پرداختن به این نوع نگرش ها در تمام شیوه ها از جمله الگوبرداری و پیشگیری، تذکر و یادآوری، محبت و مدارا، عبرت آموزی و بصیرت آفرینی و بالاخره عفو، تغافل و تشویق و تنبیه به منظور تربیت انسان، نیاز عاطفی و مقتضای فطرت انسان ها است که از دیدگاه های گوناگون قابل بحث است.