چالش های عملی سقط درمانی در پرتو نظام حقوقی

در اکثر نظام های حقوقی، اقدام به سقط جنین عملی غیر مجاز شناخته شده است. قانونگذار ایرانی نیز در راستای مصالح اجتماعی طی ادوار مختلف در خصوص مسیله سقط جنین اقدام به اتخاذ تصمیم نموده که در این تصمیم سازی ها عوامل مختلفی نظیر شرایط سیاسی، مذهبی، فرهنگی واجتماعی بی تاثیر نبوده است.با مداقه در سیر تحولات تقنینی پیرامون سقط درمانی مشخص می شود که هر چند مقنن با تصویب قوانین مختلف نظیر ماده واحده قانون سقط درمانی در سال 1384 گامی موثر و رو به جلو در جهت هدفمند و قانونمند نمودن مسیله سقط جنین برداشته است، لیکن به نظر می رسد که این اقدام هر چند لازم بوده، اما کافی نیست و در همین قانون نیز عباراتی به کار رفته که نیاز به شفافیت وتبین و تفسیر بیشتری دارد . در این قانون، دو عبارت حرج مادر و زمان ولوج روح به کار رفته که به نظر می رسد برای احراز آن ها، نیازمند معیار و ضابطه ای مشخص و دقیق می باشیم و این ابهامات در عمل موجب بروز اختلاف نظر وتفاسیر مختلف گردیده است.این مقاله در پی یافتن پاسخ به این سیوالات می باشد: احراز حرج مادر دارای چه معیار و ضابطه است آیا این ضابطه و معیار باید نوعی باشد یا شخصی آیا زمان ولوج روح در همه جنین هایکسان است چگونه می توان زمان ولوج روح را با معیارهای مادی تشخیص داد آیا جنین ناشی از تجاوز جنسی موجب حرج مادر نیست آیا فقر مالی خانواده مصداقی از حرج نیست دراین مقاله ضمن بررسی ضابطه های شخصی و نوعی جهت احراز عسر و حرج مادر؛ معیار زمان ولوج روح نیز مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت پیشنهاد می گردد جهت جلوگیری از تشتت آراء و ایجاد رویه ای یکسان وجلوگیری از تولید نسل معیوب ، قانونگذار نسبت به تجدیدنظردر باره این قانون و تعیین معیار و ضابطه دقیق تری جهت احراز حرج مادر و زمان ولوج روح اقدام نماید.