مکانیابی و تخصیص مراکز امداد رسانی بر اساس بهینه سازی دوسطحی

این پژوهش مکانیابی و تخصیص مراکز ارایه خدمات امداد رسانی را در بلایای طبیعی مانند سیل، زلزله، و طوفان با توجه به وجود دو تصمیم گیر در یک برنامه ریزی لجستیکی انساندوستانه مورد بررسی قرار می دهد. تصمیم گیرنده سطح اول (یک سازمان امداد رسانی)، مکان هایی را برای مراکز توزیع کالا و خدمات، انتخاب می کند. تصمیم گیران سطح دوم (بهره برداران) با توجه به فاصله مراکز از محل استقرار آنها و نیز پیش بینی میزان دریافت کالا و خدمات از مراکز موجود، یک مرکز را انتخاب می کنند. این موضوع بر تعادل کاربران تاثیر می گذارد. حداقل نمودن هزینه کل احداث مراکز توزیع و نیز حداقل نمودن مقدار کل تقاضاهای برآورده نشده، اهداف مدل سطح اول هستند. ما با استفاده از شرایط کاروش-کان-تاکر، مساله را به فرم یک سطحی تبدیل نمودیم و سپس با محاسبه یک جواب اولیه نسبتا مناسب که با حل دو مدل مقدماتی تر میسر می شود جواب بهینه مدل یک سطحی حاصل از شرایط کاروش-کان-تاکر را بدست می آوریم.