روش های تعمیراسکله های شماره 4 و 5 و 6 بندر بوشهر با استفاده از بتن خودتراکم، چالش ها و راه حل ها

پروژه تعمیرات اساسی اسکله های 4 و 5 و 6 بندربوشهر یکی از پروژه هایی است که با هدف بازسازی بخش های اصلی اسکله بطول 500 متر و تعمیر بخش های آسیب دیده (شمع ها، دال زیر عرشه، پیشانی و روی عرشه اسکله) مطالعه، طراحی و اجرا گردید. قبل از اجرای این پروژه در اکثر پروژه های تعمیراتی اسکله ها در کشور از بتن پاششی (شاتکریت) استفاده می گردید که این نوع بتن خصوصا در محیط های خورنده دریایی دارای نقاط ضعف بود و متاسفانه کیفیت مناسبی برای این نوع بتن پس از اجرا حاصل نمی گردد.آنچه که این پروژه را نسبت به پروژه های مشابه متمایز نمود روش های خاص تعمیر با توجه به در معرض بودن پروژه با شرایط جزر و مدی و محیط خورنده دریایی، استفاده وسیع از بتن خودتراکم در تعمیر شمع ها و دال زیر عرشه به جهت عدم امکان استفاده از ویبره (لرزاننده) و کیفیت بالای آن، استفاده از بتن خودتراکم در تعمیر دال زیر عرشه برای اولین بار در کشور، مدیریت زمان در عملیات اجرایی بدلیل قرارگرفتن بخش های وسیعی از پروژه در محدوده جزر و مدی، استفاده از آزمایش های ویژه بتن خودتراکم (جریان اسلامپ، T50 ،قیف V ،آزمایش Pull off ) می باشد. دراین مقاله سعی شده به اختصار روش های تعمیر بخش های مختلف اسکله، اجرای بتن خودتراکم درشمع ها و زیرعرشه اسکله، چالش های اجرایی خصوصا در اجرای بتن خودتراکم در دال زیر عرشه، روش های گذر از تک تک چالش ها و ارایه راه حل های مناسب جهت بهبود عملیات تعمیر و افزایش کیفیت بتن خودتراکم تشریح گردد.