بررسی وضعیت سر و صدای محیط از دیدگاه بیماران بستری در بیمارستانهای شهر اهواز در سال 1380

رضایت بیمار در فرآیند مراقبتهای بهداشتی- درمانی نقش بسیار مهمی داشته و از نشانگرهای مهم کیفی آن می باشد.بیمارستانها نیز در این زمینه جایگاه ویژه ای دارند زیرا خدمات متنوعی را به بسیاری از بیماران ارائه داده و بیماران، نسبت به سایر مراکز بهداشتی –درمانی، مدت بیشتری را در آنجا بسر می برند متاسفانه به دلایلی چند، بویژه در ایران، رضایت بیماران آن چنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است. یکی از مواردی که در زمینه رضایت سنجی اهمیت زیادی داشته ولی کمتر بدان توجه شده سر و صدا می باشد که شامل صداهای مختلفی است که برای انسان ناخوشایند بود ه و بر اساس پژوهشهای انجام شده اثرات سوء جسمی – روانی نیز دارد.هدف اصلی این پژوهش تعیین میزان رضایت بیماران بستری از وضعیت سر و صدا در بیمارستانهای شهر اهواز و یکی از اهداف ویژه آن تعیین تراز فشار صوتی در اتاقهای آنها می باشد. محیط پژوهش در این تحقیق بیمارستانهای شهر اهواز، جامعه پژوهش بیماران بستری در آن بیمارستانها، نمونه پژوهش بیماران بستری در بخشهای مشترک بین بیمارستانهای تعیین شده و زمان انجام آن تیر ماه سال 1380 بود. روش کار اینگونه بود که در دو نوبت و در هر نوبت ابتدا با دستگاه Sound Level Meter ، طبق الگویی خاص، تراز فشار صوتی تعیین و سپس سئوالات پرسشنامه ای که در زمینه رضایت سنجی تهیه شده بود، توسط پژوهشگر طرح و پاسخهای بیماران ثبت گردید دستاوردها و نتیجه گیری: از 168 بیمار که حاضر یا قادر به پاسخگویی به پژوهشگر بودند 125 نفر مربوط به بیمارستانهای آموزشی و 43 نفر از بیمارستانهای خصوصی بودند. 46/4% از وضعیت سر و صدای بیمارستان راضی بودند که به تفکیک. در بیمارستانهای آموزشی 38/4% و در بیمارستانهای خصوصی 69/8% بود. همچنین تراز فشار صوتی در بیمارستانهای آموزشی 1/29± ، 60/31 و در بیمارستانهای خصوصی 2/35 ± 60/32 دسی بل آ بود با توجه به این که 53% بیماران از وضعیت سر و صدا در بیمارستانها اصلا راضی نبوده یا حداکثر رضایت متوسط داشتند و نیز 10 دسی بل تراز فشار صوتی از حداکثر سر و صدای استاندارد بالاتر بود، می توان گفت که وضعیت سر و صدا در بیمارستانهای شهر اهواز مطلوب نبود.