ارایه یک چهار چوب علمی جهت طراحی مسیرهای بهینه سیستم حمل و نقل اتوبوس جهت توسعه برنامه ریزی شهری

طراحی شبکه خطوط اتوبوس رانی از مسایل کلان سیستم حملونقل عمومی هر کشور میباشد و با توجه به انعطافناپذیر بودن در تغییر بهندرت میتوان اقدامات اصلاحی انجام داد و از همان ابتدای کار مسیرها باید بهگونه ای هوشمندانه طراحی شوند که اکثر نیازها و مسایل مربوط به طراحی مسیر بهینه را شامل شود. هدف از این پژوهش طراحی یک چهارچوب علمی جهت طراحی مسیر اتوبوس رانی میباشد که کلیه معیارها و پارامترها و محدودیتها مانند توجه به حداکثر سازی پوشش شهری، جذب حداکثری مسافر توجه به مناطق جذب سفر کاهش زمان مسافرت، جهت یک طراحی هوشمندانه توجه و سعی در ارایه پیشنهاد جهت مدل و حل کردن آنها با استفاده از الگوریتم فرا ابتکاری ژنتیک میباشد.که طراحی مسیرها در قالب این چهارچوب منجر به بهینه شدن مسیرها خواهد شد.