بررسی اثر معماری بیوفیلیک برسلامت و کاهش طول درمان بیماران در فضاهای درمانی

انسان امروزی با طبیعت بیگانه شده است و بیش از هر زمانی در فضاهای قوطی وار زدگی می کند. این امر باعث از بین رفتن پیوند کهنانسان و طبیعت است. این نوع زندگی باعث افزایش بسیاری از بیماری ها روحی و جسمانی شده است که بیش از هر زمانی شاهد آنهستیم. در همین راستا مطالعات نشان داده است که انسان ها نیازی طبیعی به ارتباط با طبیعت دارند و این اصل سلامت بدنی،روانی وفکری آن ها را شکل می دهد و به طور مستقیم و غیر مستقیم بر روی درمان و بهبود اشخاص تاثیر می گذارد، که به طور کلی به آنبایوفیلیا گفته می شود.. معماری بیوفیلیک نیز روشی از معماری است که طراح در آن سعی در ایجاد ارتباط حداکثری بین طبیعت،معماری و انسان ها می باشد. در این معماری از اصول معماری سبز، ارگانیک، منظر های شفابخش و معماری پایدار بهره گرفته می شود. در این پژوهش سعی در شناخت و معرفی اصول معماری بیوفیلیک و بررسی ارتباط آن با سلامت انسان و کاهش طول درمان گردید. به طور کلی روش تحقیق کیفی، توصیفی و استدلال عقلی مبتنی بر شواهد و مستندات موجود می باشد که مرتبط با جامعه آماری سلامت و بررسی و شناخت اصول روانشناسی محیط خصوصا مباحث با یوفیلیا می باشد. ابزار گردآوری داده ها عمدتا به صورت کتابخانه ای می باشد. همچنین بررسی مطالعات موردی نشان دهنده ارتباط طبیعت و طول درمان می باشد.نتیجه حاصله از این تحقیق که بر اساس و برگرفته از آزمایشات ، نظریه پردازی ها و تحقیقات آماری روانشناسانی چون راجر اولریخ،کلرت و ادوارد ویلسون می باشد حاکی از آن است طراحی در راستای طبیعت و یا بهره مندی از طبیعت می تواند باعث کاهش طولدرمان و بهبود حالت روحی و جسمی بیماران شود همچنین تحقیقات و مطالعات موردی بیانگر این مساله می باشند که استفاده ازراهکارهای طراحی بیوفیلیک می تواند برای محیط های درمانی بسیار مناسب باشد و تاثیری مثبت و چشم گیری در درمان و کاهش زمان بهبود بیماران در این مراکز دارد.