سنجش کیفیت پیاده راه های شهری (نمونه موردی: پیاده راه چمران شهرشیراز)

پیاده روی قدیمی ترین شکل جابه جایی انسان در فضاست که می توان آن را حق طبیعی استفاده کنندگان از فضای شهری دانست. با شروع انقلاب صنعتی، اختراع اتومبیل و گسترش شهرها، به تدریج اولویت دادن به نقش عابر پیاده و فضاهای پیاده محور در شهرها و فضاهای شهری کمرنگ شده و از کیفیت فضایی عرصه های عمومی شهر، فضاهای باز شهری و پیاده راه ها کاسته شده است. پیاده روی یکی از روش های حمل و نقل بوده و می تواند از جنبه های مختلف کالبدی، اجتماعی، زیست محیطی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی سبب توسعه شهر شود.پیاده راه ها یا مسیرهای پیاده برای تبدیل فضاهای سکونتگاهی به مکان های امن و لذت بخش برای پیاده روی اختصاص داده شده اند. امروزه، در سیاست های برنامه ریزی شهری به دنبال تقویت محیط های پیاده و از بین بردن موانعی هستیم که توانایی ما را برای پیاده روی آسان و ایمن، محدود می کند. در این راستا پژوهش حاضر تلاش دارد تا با مطالعه و بررسی میدانی و تحلیلی پیاده راه بلوار چمران به عنوان نمونه موردی به بررسی و سنجش کیفیت پیاده راه بلوار چمران به عنوان یکی از خوش آب وهوا ترین مناطق در شیراز بپردازد. متد پژوهش از نوع توصیفی_تحلیلی مبتنی بر پرسشنامه می باشد .نمونه آماری 384 نفرازکاربران این محدوده است. که برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده است.برای تحلیل متغیرهای مورد مطالعه، از نرم افزار excel روش های آماری نظیر میانگین پاسخ ها و فراوانی استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش، نشانگر این مدعاست که مولفه های سرزندگی، آسایش و راحتی، دسترسی، ایمنی و امنیت وتنوع که از مولفه های اصلی کیفیت فضاهای شهری محسوب می شوند، ارتباط معنی داری با سطح تعاملات اجتماعی و میزان حضور شهروندان در فضاهای شهری پیاده محور کلان شهر شیراز دارند