بررسی ارتقاء خلاقیت در فرآیندآموزش از طریق انعطاف پذیری فضا

آموزش زیربنای ساخت جامعه سالم ، فرهنگ آن می باشد و آنچه امروزه آن را بیش از هرزمانی به صورت پدیده ای پیچیده درمی آورد، تعدد عوامل سازنده آن و روابط نامحدود میان آنها و درعین حال کلیت آنهاست. امروزه با پیشرفت های ایجاد شده در زمینه ی تکنولوژی امکان ایجاد نوعی معماری انعطاف پذیر که خود را با تغییرات ایجاد شده تطبیق دهد، بیش از پیش فراهم شده است، که در این پژوهش به آن پرداخته شده است، افزایش ویژگی انعطاف پذیری و خلاقیت در کودکان می تواند شرایط مناسبی را برای ایجاد تغییرات در کودکان فراهم نماید. بررسی مدارس با رویکرد انعطاف پذیر در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است(کلاشمی و همکاران 1395 ) تا به واسطه این مدارس دانش آموزان بتوانند محیط اطراف خود را کشف نموده زمینه های ایجاد خلاقیت را در خود پرورش دهند.(آقابیگی و همکاران، 2015 ). لذا به منظور شکوفا نمودن تفکر خلاق، لازم است موقعیت هایی را فراهم کنیم که کودکان بتوانند در فعالیت های خلاق گروهی مشارکت نمایند. تنوع پذیری، تغییر پذیری و چند عملکردی نمودن فضاها، ترکیب و تداوم فضاهای باز و بسته، هماهنگ نمودن یک فضابا شرایط جدید، تبدیل یا تغییر فضاهای مرتبط از راهکارهای مفید برای منطعف نمودن ساختمان جهت افزایش خلاقیت کودکان می باشد. (هادیان زاده و همکاران، 2015 ) که در این میان تغییر پذیری فضاهای انعطاف پذیر پاسخی است که علاوه بر اینکه فضاهایی پویا و جذاب برای دانش آموزان ایجاد می کند، ارتقای خلاقیت دانش آموزان را به همراه دارد. (خرمی و همکاران، 2014)