تحلیلی پیرامون مدل های استقرار و مدل های سرویس در محیط رایانش ابری

رایانش ابری نوعی شبکه توزیع شده است که اشاره به برنامه ها و خدماتی دارد کهه به وسیله پروتکل های اینترنت مشترک و استانداردهای شبکه از منابع در دسترس و مجازی بهره می برد. به رغم آنچه کاربران تصور می کنند کلیه منابع به صورت بی حد و حصر در اختیار آنها می باشد، کاربران مالک اصلی زیرساخت های فیزیکی نیستتد. از آنجایی که دسترسی به منابع در زمان تقاضای کاربر به گونه ای انعطاف پذیر و مقیاس پذیر به کاربر تحویل داده می شود، جزییات سامانه های فیزیکی از کاربر انتزاع می شود. در این مقاله ویژگی های سامانه های رایانشی توزیع شده مورد مقایسه قرار می گیرند و از یک جهت مدل های استقرار یعنی چگونگی واقع شدن و هدف استقرار ابر و از جهتی دیگر بهترین مدل های سرویس شتاخته شده یعنی آنچه عرضه کننده بایستی مدیریت کند و آنچه بر عهده کاربر است تشریح می گردد و نهایتا چالش هایی که این سامانه های رایانشی با آنها مواجه هستند مورد مطالعه قرار می گیرند.