مقایسه پرخاشگری و حافظه فعال در دانش آموزان ناشنوا و عادی

به نظر میرسد کودکان ناشنوا نسبت به کودکان عادی در حوزههای رفتاری و حافظه فعال با مشکلات عمدهای مواجه باشند. پژوهش حاضر به منظور مقایسه پرخاشگری و حافظه فعال در دانشآموزان ناشنوا و عادی انجام شد. اینپژوهش از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان ناشنوا و شنوای دختر تشکیل دادند. در این پژوهش 80 دانش آموزان 10 تا 13 ساله شرکت کرده بودند به نحوی که آنها به دو گروه 40 نفری تقسیم شدند. اعضای هر دو گروه به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند. ابزارهای این پژوهش پرسشنامه پرخاشگری باس و پری 1992 و آزمون حافظه فعال دانیمن و کارپینتر (1980) بود. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری تحلیل واریانس چند متغیری و t مستقل تحلیل شد. یافته ها نشان داد که پرخاشگری و خرده مقیاس های آن پرخاشگری بدنی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت در دانش آموزان ناشنوا به طور معناداری بیشتر از دانشآموزان عادی بود. همچنین میانگین نمرات حافظه فعال دانش آموزان ناشنوا به طور معناداری کمتر از دانش آموزان عادی به دست آمد .(P<0/0001) با توجه به این که پرخاشگری در دانشآموزان ناشنوا بیشتر از دانشآموزان عادی و حافظه فعال آنها ضعیفتر از دانش آموزان عادی بود. بنابراین در این حوزه به برنامه توان بخشی ویژهای نیاز است تا پرخاشگری دانش آموزان ناشنوا کاهش و ظرفیت حافظه فعال آنها افزایش یابد.