بررسی رویکرد معماری پایدار بوم گرا جهت ساخت اماکن ورزشی در شهرستان ماهشهر، ایران

امروزه بحران انرژی و گرمایش کره زمین باعث شده است که بسیاری از پروژه های معماری با تفکری خاص طراحی و اجرا شوند. این تفکر معماری پایدار میباشد که بر اساس اقلیم سایت و رفتار بومی مردمان آن مناطق ایجاد می شود. در معماری معاصر کشورمان توجه چندانی به ایجاد شرایط آسایش برای کاربری هایی همچون استادیوم های ورزشی نشده است.اثبات این موضوع هم تشابه ورزشگاه های شهرهای مختلف است. در این مقاله سعی شده است است از ظرفیت های موجود در سایت نهایت استفاده شود و در جهت تامین شرایط آسایش و تولید انرژی با استفاده از تکنیک های بومی منطقه معماری پایدار بوم گرا معرفی گردد. توسعه پایدار از مباحث اساسی و تعیین کننده در طراحی معماری می باشد، چرا که موضوع توسعه پایدار، صرفه جویی در مصرف انرژی،خصوصاانرژی های فسیلی و تجدیدناپذیر بوده و لذا طراحی بومی با در نظر گرفتن فاکتور های مربوط به اقلیم بناها و کالبد شهرها و روستاها نقش بسزا و تعیین کننده ای در کاهش مصرف سوخت و در نتیجه حفظ آن برای نسل های آینده خواهد داشت.تمام ظرفیت های موجود درسایت به کار گرفته شده است تا چند هدف تامین گردد: برگشت پذیری مصالح، تولید انرژی، افزودن بر سرانه فضای سبز شهری و نوآوری در طراحی سازه های استادیوم ها. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی تحلیلی دارد. نتایج به دست آمده از این پژوهش به درک اهمیت نقش معماری پایدار در رابطه با معماری بومی شهرهای کشور منجر می شود.