تحلیل توسعه بومی با تاکید بر شاخص های حکمروایی خوب شهری مطالعه موردی: محله مفخم شهر بجنورد

درواقع حکمروایی، عنصر ذاتی همکاری بین جامعه مدنی و جامعه سیاسی و همچنین بین دولت و شهروندان است و ریشه در چشم انداز مدیریت عمومی نو دارد که در واقع پاسخی به دلزدگی و ناامیدی از شکست های مشهود دولت رفاه، در هم آوردن موثرتر و کارامدتر کالاها و خدمات عمومی است. الگوی مدیریت شهری سنتی با شکل گیری تحولات اجتماعی و سیاسی و ارتباطات در دهه های پایانی قرن بیستم با چالش ها و مشکلات بسیاری روبه رو شد و ناتوانی مدیران و سیاست گذاران برای حل یا کاهش آنها، انتقادات وسیعی را به دنبال داشت. بنابراین شهرها برای مدیریت و اداره خود راهی بجز زمینه سازی برای توسعه دموکراسی نیافتند و در این راه به شکل تازه ای از حاکمیت دست یافتند که به نام حکمروایی نامیده می شود. هدف از انجام این پژوهش، تحلیل و بررسی توسعه بومی محله مفخم واقع در شهر بجنورد بر اساس شاخص های هشتگانه حکمروایی خوب شهری است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و گردآوری داده ها با کمک پرسشنامه صورت گرفته است و با استفاده از نرم افزارSpss آزمون اماری T-test انجام شده و به تجزیه و تحلیل آن پرداخته شده است. نتایج به دست آمده در این پژوهش حاکی از آن است که مولفه مسیولیت، اجماع نظری، مشارکت و حاکمیت قانون با اختلاف مثبت از مقدار میانگین 3 که براساس طیف لیکرت در پرسشنامه به دست آمده وضعیت مناسبی در محدوده مفخم دارند و سایر مولفه ها در سطح ضعیفی ارزیابی می شوند. به طور کلی این محدوده در سطح متوسطی از رویکرد حکمروایی خوب شهری توسعه یافته است.