تاثیر بکارگیری محیط های غیرکلاسی در ارتقاء سطح دانش، مهارت و نگرش دانش آموزان در درس دینی و قرآن ابتدایی

عصر حاضر راعصر اطلاعات و ارتباطات نامگذاری کرده اند. تغییرات تکنولوژیکی همه شوونات زندگی انسان ازجمله آموزش و پرورش راتحت تاثیر قرار داده است. امروزه دیگرباتکیه برشیوه های قدیمی و سنتی مرسوم نمی توان امر آموزش را سامان داد. این مقاله به روش مطالعه کتابخانه ای باهدف آشنایی با مکان هایی دیگرغیر از کلاس درس رسمی برای ارایه درس تهیه گردیده است. درمتن مقاله آشنایی با تعاریف آموزش و تربیت، انواع آموزش رسمی، نیمه رسمی و غیر رسمی و مختصات آن ها، نگاه قرآن به بحث یادگیری که تحت عنوان سیر در زمین از آن نام برده شده، دیدگاه یونسکو درباره یادگیری، انتظاری که از آموزش و پرورش در تربیت انسان الهی وجود داشته و در اهداف کلان آموزش و پرورش در سند تحول نیز به آن، اشاره شده، نیز به عوامل مختلفی که در امر آموزش دخالت دارند مانند معلمان، کادر اجرایی، اولیای دانش آموزان، امکانات و تجهیزات آموزشی و فضای فیزیکی اشاره شده است. همچنین مشخص گردید؛ صرف نظر از سایر موارد، تصوری که از فضای فیزیکی وجود داشته محیط آموزشگاه می باشد؛ درصورتی که مکان های دیگر می توانند درفرایند یاددهی- یادگیری موثر باشند؛ مانند پژوهش سراها، اردوگاه ها، کتابخانه های عمومی، دارالقرآن ها، کانون های پرورش فکری کودکان و نوجوانان و کانون های فرهنگی- تربیتی، نمایشگاه ها و موزه های تخصصی علوم و فناوری، محیط های ورزشی، محیط های طبیعی، کارخانه ها و مزارع، مساجد و مکان های زیارتی، سالن های سینما و نمایش، به عنوان مکان های رسمی و محیط خانه و خانواده و محیط محله و همسایگان به عنوان مکان های غیررسمی، و درآخر نتیجه گرفته شد که آموزش مفاهیم دروس مختلف از جمله دینی و قرآن نباید حتما در محیط مدرسه انجام شود؛ بلکه مکان های دیگر می توانند دریادگیری دانش آموزان موثر باشند.