رابطه سلامت روان و وانمود گرایی دانشجویان

وانمود گرایی را می توان به عنوان مجموعه ای از احساسات بی کفایتی تعریف کرد که از این باور نشات می گیرد که فرد شایسته و قادر به کسب مهارت در فعالیتی نیست که خواهان انجام آن است یا نیاز به انجام آن دارد. این احساسات حتی زمانی که فرد طبق شواهد به دست آمده در می یابد که عکس شرایطی که فکر کرده به وقوع پیوسته است، به قوت خود باقی است (سمیران، 2003). هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه سلامت روان و وانمود گرایی 113 دانشجویان می باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانشجویان مهندسی دانشگاه غیرانتفاعی اقبال شهر مشهد در سال تحصیلی 96-1395 بوده است که تعداد آنها 162 نفر می باشد. با توجه به حجم جامعه و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد 113 نفر با روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه مورد بررسی در پژوهش حاضر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل: مقیاس وانمودگرایی کلانس (CIPS) و پرسشنامه سلامت روان (GHQ) می باشد. نتایج آزمون رگرسیون چند متغیره با روش گام به گام نشان داد که بین خرده مقیاس افسردگی و وانمودگرایی دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ و همچنین بین سلامت روان و وانمودگرایی دانشجویان رابطه منفی و معناداری وجود دارد.