ارزیابی مدیریت شهری بر اساس رویکرد مدیریت یکپارچه مورد مطالعه: شهرستان جوانرود

شهرنشینی در ایران در دهه های گذشته با روند رو به رشدی همراه بوده است که عمدتا نتیجه افزایش طبیعی جمعیت و مهاجرتهای روستایی-شهری بوده است. شهرنشینی میتواند دارای آثار مثبت و منفی چندگانه باشد؛ اگر شهر نشینی با برنامه ریزی و مدیریت شده باشد می تواند فرصت های توسعه و دسترسی به سرپناه و مسکن مناسب، دسترسی به زیرساختها، حکمروایی، فرصتهای اشتغال و غیره را فراهم کند و بر عکس شهرنشینی شتابان و بدون برنامه و ساختار و نظام مدیریتی ناکارامد ، فضای منطقه ای ناهموار و نامتعادل را دامن زده و اقتصاد را با چالش مواجه می سازد. لذا یکی از راههای دستیابی به توسعه متوازن و پایدار شهری، اصلاح و ارتقاء ساختار نظام مدیریتی است. تحقق اهداف توسعه شهری مستلزم آن است که تمام اجزاء به صورت هماهنگ در جهت کسب هدف به کار گرفته شوند. شهرستان جوانرود به عنوان مورد مطالعه در دهه های اخیر با رشد شتابان شهری( مهاجرت روستایی-شهری) و مشکلاتی چون افزایش تراکم، کمبود مسکن، نارسایی خدمات و تجهیزات شهری، مسایل محیطی و ... مواجه بوده است. از این رو پژوهش حاضر اصل را بر این قرار داده است که این چالش و در واقع مدیریت شهری باید از طریق مدیریت یکپارچه شهری مورد توجه قرار گیرد. بر این مبنا هدف از انجام پژوهش حاضر که از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد، بررسی و ارزیابی میزان تحقق مدیریت یکپارچه در شهر جوانرود است. بدین منظور از شاخصهای حکمروایی خوب شهری؛ شامل مشارکتجویی، قانونمندی، مسیولیتپذیری، شفافیت، پاسخگویی، عدالت محوری و کار آیی و اثربخشی به عنوان مولفههایی برای ارزیابی نظام مدیریت شهری یکپارچه استفاده شده است. گردآوری داده ها با کمک ابزار پرسشنامه صورت گرفته است و با استفاده از نرم افزار Exel و SPSS و با استفاده از آزمون T-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته استی. یافته ها به طور کلی نشان دهنده این واقعیت است که شیوه مدیریتی اصولا غیریکپاچه و سنتی است و در واقع حکومت به جای حکمروایی جریان دارد.